Llazar Fundo Poezi Përkthyer nga Atjon Zhiti

Llazar (ose Zai) Fundo (1899 – 1944) 

Filozofi dhe poet, veprimtar i shquar dhe antifashist, lauruar në Sorbonë dhe Moskë, dënuar nga fashistët me internim dhe nga komunistët me vdekje. Poezitë në italisht janë gjetur nga studiuesi i apasianuar i Zai Fundos, profesor Giovanni Falceta. U botuan së pari, në shqip, në “Milosao” në shtator 2013, përkthyer nga Atjon V. Zhiti.

NGA MËNGJESI NË MESNATË

Nga mëngjesi në mesnatë

kur dremit i tërë qyteti

për tokën mëmë mendoj

Më trallis ajo… të gjithin…

Zëmrat tona patriote

shpata u bënë për Shqipërinë

Prandaj larg atdheut,

ndjej një angështi të madhe

Dhe ja pse shkruaj

për të nxjerrë nostalgjinë

që dallëndyshen e Shirokës

ma sjell kaq të zjarrtë…

larg në Korçë, ma dërgon

në shtëpi tek të afërmit

sepse zëmrën e kam Korçë

vetëm trupin – Paris.

PER VDEKJEN E TIM ETI

Mëngjes mbytës më duket

dhe zemra më ther,

dihat,

Nga Korça mbërrin lajmi

babai im i dashur nuk jeton

babai im kaq i mirë

tani s’do të jetë më me ne

dhe unë që shumë të desha

nuk kam mundësi të të hedh një grusht dhé

Eci nëpër rrugën e gjerë

në këmbë, pa një drejtim,

atje sipër, kujtohem, im atë është zhdukur

nga sytë dhe zemra më rrëshqasin lotë

përzihen njerëz karroca makina

por unë asgjë s’dalloj përreth

babanë tim e mbështjell toka sot

ky shpirt në heshtje vuan,

nuk të kam parë prej vitesh baba

larg andej-këtej në mërgim

dhe nëse ballin nuk munda të ta puth

përulem me nderim nga këtej.

KUJTOJ TOKËN MËMË

Vetëm stepë, syri sheh

qiellin tej, lejla.

Larg nga atdheu

S’e di ç’dua në Mongoli.

Kuajt duke galopuar

hingëllijnë vazhdimisht

dielli si një furrë

përflaket humnerave të reve…

Syri sheh

lopë, dele, dhi

Kujtoj atdheun

larg në Mongoli

Me një kërrabë të gjatë

vrapon një bari

kullot kopetë

si në Shqipëri.

Foto kryesore

Atjon Zhiti, vizatuar në muret e lokalit “Osteria di Via Pre”, buzë lumit Navilia, Milano.